Zaterdag 29 April, 23:36

Lieve allemaal,

Momenteel zit ik nu erg rustig op een berg op ons erf, voor ons huisje. Ik hoor de krekels om me heen, en andere vogel geluiden die ik niet ken. Eindelijk even rustig zitten en wat tijd voor mezelf. Dat mag wel na deze lange, vermoeiende reis.

Donderdag, 27 April vertrokken wij om 17:50 naar Casablanca. Helaas hadden we een uur vertraging. Bij aankomst van Casablanca hadden we 4 uur wachttijd. Tijdens deze wachttijd was ik om 00:00 uur jarig. Dit was best wel raar, ik voelde me ook alles behalve jarig. Wel heb ik toen een kaart mogen openen met een usb stick wat ik van mam heb gekregen. Hier stonden filmpjes op van familie en vrienden die mij feliciteerden. Dit vond ik erg leuk om te zien maar ook heel moeilijk. Ook dat iedereen dit voor mij verborgen heeft vind ik erg knap haha. Wanneer we het vliegtuig uitkwamen in Accra (ghana) kreeg ik het meteen benauwd. Het was ZO warm. Echt niet normaal. Het voelde wel als 45 graden en dat om 04:30. Dit was echt iets om aan te wennen dachten we..

Bij aankomst werden we opgehaald door Mrs. Mawutor. We mogen haar Lydia noemen. Dit is een vrouw die naast ons woont in Golokuati. Erg vriendelijk en behulpzaam. Samen met een trotro driver (vervoermiddel in Afrika, busje voor ongeveer 12 personen.) hebben we de hele rit afgelegd. Eerst was het een enkele minuten rijden voor een ontbijtje. Voor mijn verjaardag heb ik een armband gekregen van de gastvrouw die ze op dat moment droeg. Erg mooi en ben er heel blij mee. (Zie foto's)

Vervolgens gingen we naar Accra Mall. Hier kregen we een Ghanees simkaartje en konden we alvast wat boodschappen doen voor het eten. Ook water voor onderweg bleek erg belangrijk te zijn. Nou dit hadden we gemerkt haha. Dit drink je trouwens hier voornamelijk uit zakjes (zie foto's) We moesten vanaf Accra ruim 4 uur in de trotro rijden. Dit was best wel eng omdat het verkeer echt een chaos is. Gaten in de weg, geen vaste snelheden, rechts of links inhalen maakt niet uit. Of de trotro door de apk zou komen, ik weet wel zeker van niet. Maar de chauffeur reedt prima. En een stuk beter dan het overige verkeer. Bij het stilstaan van drukke punten of stoplichten stonden wel 10 mensen klaar met van alles op hun hoofd om te verkopen door middel van een zijraam. Van flesjes frisdrank tot broden. Vergelijkbaar met verkopen van zonnebrillen op het strand in Spanje. Niemand heeft een oog dicht kunnen doen tijdens het vliegen dus we waren helemaal op. Het enige wat we op dat moment wouden was douchen. Je zweet hier altijd. Of je nou stil zit of beweegt. De zweetdruppels zitten echt overal.

Verder is er een cultuur verschil wat ik als heftig ervaar. Kinderen van ongeveer 7 jaar die langs de autoweg liggen/bedelen/slapen. Met je mobiel uit het raam hangen is dus echt een no-go. Ook hebben we onderweg aapjes gezien. Deze zitten gewoon langs een auto weg, heel gek. (Zie foto's)

Bij aankomst in Golokuati waar ons huisje is stond Alloys op ons te wachten. Dit is en gepensioneerde man oorspronkelijk uit Nederland. Alloys heeft momenteel een relatie met Stella. Een lieve Ghanese vrouw. Iedereen is trouwens hier erg vriendelijk en gastvrij. Wel moet je initiatief tonen. Wanneer je zelf niemand gedag zegt zeggen ze ook niks tegen jou. Maar zodra je je voorbij ganger groet, groeten ze je terug en beginnen ze vaak meteen een gesprek.

Ik weet zelf niet goed wat ik allemaal moet vertellen en wat jullie leuk vinden om te weten. Vind het leuk als jullie dat aangeven in de reactie!

Tot mijn volgende blog!

Liefs