Mijn laatste dagen in Ghana.

Blog 4.

Lieve allemaal,

Weer is er erg veel gebeurt in de afgelopen weken.

27 Mei begon dan officieel de vakantie. We gingen met de hele groep plus Tanne en Britt. We hadden ons voorbereid op een reis van 9 uur met National Mole park als eindbestemming. Dit park ligt in het noorden van Ghana.

Uiteindelijk, 13 uur later, 4 uur verkeerd gereden, airco die kapot is gegaan door de slechte wegen, waren we aangekomen in Mole. Maar dit mocht de pret niet drukken. Bij het inchecken werden we gewaarschuwd. Altijd de deuren op slot doen ook al ben je in je kamer. Anders komen de 'baboons' de kamer op. Pas na wat googlen kwamen we er achter dat het bavianen waren. Nou hier kwamen we snel genoeg achter. Voor onze kamer liepen de bavianen al rond, te wachten tot je met eten kwam. Zodra hun iets van eten zien komen ze op je af gestormd, hier van schrik je zo erg van dat je uit reactie meteen al je eten van je af gooit. De baboon gaat op het eten af en gaat er rustig voor zitten om zijn gestolen voedsel op te eten. In het begin erg raar maar ook dit went wel.

In Mole kon je verschillende safari's doen, om op deze manier de prachtige dieren van Ghana te ontdekken. Olifanten en krokodillen waren voor mij het meest indrukwekkend. We kwamen zo dichtbij. Prachtige dieren om zo in het wild te zien leven. Naast de safari's hadden we een heerlijk zwembad met een prachtig uitzicht over Mole. Echt een vakantie gevoel.

Bij terugkomst van Mole werd een reisgenootje uit de groep ziek, waardoor enkele dagen verblijf in een privé kliniek noodzakelijk was. 2 nachten heb ik daar ook door gebracht. In plaats van verpleegkundige werden wij gezien als patiënt en 'familie'. En dat nog eens op een Ghanese manier. Heel apart om dit mee te maken vanuit een ander opzicht maar tegelijker tijd ook erg leerzaam. Gelukkig waren we weer snel met de hele groep samen thuis.

Vervolgens mocht in een week stage lopen op de operatie kamer. Hier heb ik uiteindelijk meerdere keizersnedes gezien. Heel erg mooi en leerzaam, we stonden met onze neus er boven op. Ook kregen we een kans aangeboden om bij de operatie te assisteren. Voor mezelf had ik al besloten dat ik dat net iets te ver vond gaan, dus heb ik het bij toekijken gehouden. Pas geboren baby's knuffelen is echter ook al super.

Afgelopen zondag zijn we met de hele groep naar 2 junior high schools geweest. Hier hebben we voor 500 kinderen en bewoners van het dorp voorlichting mogen geven. Deze voorlichting ging voornamelijk over hygiene en respect. Daarna hebben we speelgoed en 2de hands voetbal setjes mogen doneren. Dit hadden we zelf mee genomen vanuit Nederland. Daarna natuurlijk een voetbal wedstrijd. Er ging een fantastische sfeer. Iedereen was vrolijk, was aan het dansen en er was een band die Afrikaanse muziek speelde. Een prachtige dag die ik voor geen goud wou missen.

Jammer genoeg was dit wel mijn laatste dag die ik mocht doorbrengen in het o zo mooie Ghana. Afgelopen weken ben ik steeds wat zieker geworden. Dit heeft zich uit eindelijk tot een punt bereikt dat ik risico's zou nemen met mijn gezondheid als ik zou blijven. Het is voor mij een hele moeilijke beslissing geweest, maar inmiddels ben ik sinds gisteren terug in Nederland om aan te sterken. Een heel dubbel gevoel. Graag had ik de reis afgemaakt en wou ik ontdekken wat Ghana mij nog meer te bieden had. Maar eenmaal thuis is het toch fijn met de mensen om je heen waarvan je houdt. En nu merk ik pas hoe goed we het toch hier hebben. Met een glimlach kijk ik terug naar de afgelopen 8 weken in Ghana. Ik heb onwijs genoten en nieuwe levenservaringen gemaakt die ik nooit meer zou vergeten. Ghana wat was je prachtig.

Liefs Britt.

Mijn evaringen met het ziekenhuis

Blog 3

Lieve allemaal,

Het duurde even voor een nieuwe blog, maar hier is die dan toch. Ik heb afgelopen 2,5 week erg veel gedaan, heel veel geleerd en gezien. Ook is mijn stage van start gegaan waar ik jullie graag over vertel.

6 Mei was de dag dat ik mezelf officieel heb laten inburgeren. Ik heb namelijk me haar laten 'vlechten'. Ze pakken dan een piepklein plukje met een pluk nephaar in de kleur die je wilt, knopen het op de hoofdhuid en vervolgens vlechten. Dit dan met elk plukje op je hoofd. Het deed verschrikkelijk veel pijn en kon wel huilen, had stiekem een beetje spijt toen ik in die stoel zat maar toen het klaar was vond ik het allemaal wel waard. Ben er heel blij mee, zoiets kun je maar 1x doen en moet je gebruik van maken.
Verder hebben we onze uniform op maat gekregen voor het ziekenhuis, super leuk! Wel jammer dat je hulp moet hebben bij het aan en uit doen haha.

13 Mei hebben we de aapjes opgezocht. Dit was een hele leuke ervaring, aapjes die banaan uit je hand eten en als je geluk hebt op je schouder komen zitten! Zo besef je wel dat je echt in Afrika zit. Ook is het toch wel erg primitief, het leven hier. Zo heb ik sinds mijn verblijf hier maar 3x echt kunnen douchen in ons huisje. Er komt gewoon geen druppel meer uit de douchekop. Verder is het een emmertje water over jezelf heen gooien. Met geluk heb je 1 volle emmer per persoon, maar het 'noodwater' is ook regelmatig op. Wanneer dat het geval is moeten we terug in de tijd en emmertjes water halen.

Ook een van de reden waarom ik niet veel blogs heb kunnen posten is omdat je hier altijd wel wat te doen hebt. Of het je beurt om te koken (hebben trouwens ontdekt dat ze aardappels hebben!!!), dat je afwas dag hebt, je was moet gewassen worden of je moet nog aan je stage opdrachten werken. Vervelen heb ik hier nog niet gedaan.

Helaas ben ik wel wat aantal kilootjes kwijt volgens mij, en ben ik ook afgelopen week ziekjes geweest wat het niet beter maakt. Meerdere beginnen kwaaltjes te krijgen in het huis. Misselijk, buikpijn enzv. Maar we komen er wel weer boven op.

Afgelopen weekend zijn we naar de hoofdstad gegaan, Accra. Gezellig een avondje stappen plus een hotel met een douche EN airco!!! Accra is heel westers. Hier hebben ze een supermarkt hoe wij ze kennen, KFC, Drogist enzovoort. Toch wel even fijn voor een weekendje. Wel merk je dat de taxi's wel duurder zijn en de regels strenger. Met z'n 4e op de achterbank word soms moeilijk gedaan (in onze omgeving is 6 ook nog prima zolang de deur maar dicht kan). Vaak als je dan politie tegen komt, duikt er 1 naar beneden om 'even je veter te strikken'. Werkt best vaak maar wanneer dit niet werkt kun je de politie gemakkelijk om kopen met 5 ghana cedi. (1 euro).

Tussen deze dagen door is mijn stage begonnen. De eerste week liep ik stage op Emergency ward (spoedeisende hulp). Hier kwam van alles binnen. Van een kind die uit de boom is gevallen, een vrouw met een miskraam die niet wist dat ze zwanger was, tot een man die in zijn eigen hand heeft geschoten. Dit was soms erg heftig om te ervaren omdat ze echt komen binnen wandelen zonder wachtrij of met personeel.
Het is ook wel echt een cultuur shock voor mij geweest. Voornamelijk met communiceren tussen het personeel en patiënten. Wanneer wij iemand bijvoorbeeld injecteren bereiden we de patiënt hier mentaal op voor en vertellen we wat we doen. Hier is dit een stuk minder, maar de patiënt ondervind hier geen hinder van naar mijn mening. Ze weten niet beter en zijn tevreden met de zorg die ze krijgen. Vaak is er een gebrek aan materiaal, waardoor ze moeten improviseren. Dit respecteer ik enorm en hier kan ik zeker veel van leren.

De week erop ging ik naar de Female ward (vrouwen afdeling). Hier kom je voornamelijk infectie ziekten tegen, hartfalen en CVA. Ook dit was erg interessant. Hier mochten we infusen prikken. Dit heb ik echter geweigerd i.v.m. HIV en het risico op een prikaccident.

Deze en volgende week loop ik stage op Labor ward (verloskunde). Dit is tot nu toe mijn favoriete afdeling. Hier komen alle hoogzwangere vrouwen binnen vanaf ongeveer 36 weken tot 1 dag na de bevalling. Bij aankomst werd ons eerst verteld dat we mochten observeren met alles wat ze doen en vervolgens uitvoeren. Er waren vrij snel 2 vrouwen die naar de OK moesten voor een keizersnede. Helaas konden we niet mee omdat we geen OK kleding hadden. Vandaag hebben we ons 2e mooie outfit in ontvangst mogen nemen en mochten een bevalling bij staan! Dit was heel apart maar mooi om te zien. Iets wat ik nooit meer ga vergeten.

Morgen gaan we naar een basisschool hier in de buurt. Onze buren doneren regelmatig spullen en geven voorlichting over hygiene en handen wassen enzovoort. Deze keer mogen wij mee om te helpen en doneren wij ook wat van ons ingezamelde geld.

Donderdag middag gaat onze week vakantie van start. Dan gaan we met z'n alle naar National park, Mole. Op safari. Hier over mijn volgende blog.

Jullie horen snel van mij,

Liefs Britt

Kennismaking met Hohoe en het ziekenhuis!

Blog 2

Donderdag 4 mei, 20:10

Lieve allemaal,

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor alle lieve felicitaties, berichtjes, en reacties op mijn vorige blog. Dit is voor mij erg leuk om te lezen ook al heb ik vaak niet de tijd om er op te reageren.

Ook de afgelopen dagen heb ik weer veel meegemaakt.

Maandag hebben we kennis gemaakt met Hohoe. Dit is een plaatsje naast Golokuati. 30 minuutjes rijden vanaf hier. Normaal zou je de afstand makkelijk in 15 minuten afleggen, maar de wegen zijn erg slecht naar Hohoe. Het zijn zandpaden of erg dun asfalt met veel diepe gaten in de weg. Hierdoor kun je maar 10/15 km/u rijden om alle gaten te ontwijken, waardoor je dus enorm slingert op de weg. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op een spelletje, wie het snelste er is en de meeste gaten ontweken heeft. Voor deze rit betaal je 4 ghana cedi, omgerekend ongeveer €0,80 cent. Niks dus, voor al die moeite en tijd. Hohoe is vrij groot en bevat heel veel kleine hutjes/winkeltjes waarbij ze alles verkopen. Van schoonmaak spullen tot eten tot auto banden. Ook heeft Hohoe op maandag en vrijdag een erg drukke en grote markt. Hier word voornamelijk eten verkocht. Zoals: vis, groente, brood, fruit enzovoort. Het fruit is hier erg lekker! Het fruit wat je hier veel ziet zijn bananen, ananas, (wilde) mango's en meloen. Allemaal lekker zoet wat een beetje het snoep van Nederland vervangt. Wat ook anders is dan in Nederland zijn de openbaren toiletten. Toen ik na een drankje doen met de groep gebruik wou maken van het toilet, werdt er al vertelt dat het alleen voor 'de kleine boodschap' gebruikt mocht worden. Nou prima dacht ik. Toen ik het hoekje om liep zag ik dus 2 muurtjes van 25 cm hoog naast elkaar staan met een gat er tussen. Ik had het al een beetje verwacht maar ik hoopte toch stiekem op een normale toilet. Dus een goede blaastraining aankomende maanden!

Wij hebben erg veel vrije tijd hier in Golokuati, aangezien onze stage aankomende maandag pas begint. Daarom hebben we onze buur kinderen flessenvoetbal geleerd. Geweldig vonden ze het! Ondanks we erg zuinig moesten doen met het water (wat nu inmiddels helemaal op is) vonden ze het zo leuk dat ze er nu nog steeds om vragen. Misschien voortaan toch wat minder water gebruiken, oeps.

Dinsdag was dan de dag, we gingen naar het ziekenhuis in Hohoe waar wij voor de aankomende weken 4 dagen per week van 07:30 tot 15:00 stage gaan lopen. Samen met Ruth, Marit en Ilse. De andere 4, Jet, Freek, Jelle en Joep gaan naar Kpando. Vond dit toch wel een beetje spannend omdat ik echt geen idee had wat ik moest verwachten. Het ziekenhuis was voor mij groter als dat ik had verwacht. (Foto's volgen snel nog!) Het ziekenhuis bestond uit de volgende afdelingen: mannen, vrouwen, kinderen, verloskamers, zwangeren controle, post partum (na de bevalling voor moeder en kind), oogkunde, oorkunde, diabetes, spoedeisende hulp, chirurgie en het mortuarium. De familie mag ongeveer 2 uur de 'zieke' bezoeken. Dit is verdeeld over 3x over de gehele dag. In deze tijd moeten ze ook hun familielid verzorgen. Het is dus niet de taak van de verpleging/verzorging om de patiënten te wassen enzovoort. Dit doet de familie. Ook was ik erg verbaast over het cultuur verschil van het omgaan met de dood. Hier in Ghana praat je niet/nauwelijks over de dood. Na het overlijden kan de familie er voor kiezen om het lichaam te bewaren in de koelcel, (mortuarium). Hiervoor betalen ze gemiddeld 10 ghana cedi per dag. Dit is erg veel voor een gemiddelde Ghanees. Voor ons is het ook vanzelf sprekend om het lichaam na maximaal een week te begraven of te cremeren. In ghana is het vanaf 3 maanden tot wel 4 jaar(!!!) dat je lichaam 'bewaard' wordt in het mortuarium. Dit is erg veel geld. Maar toch hebben ze het er voor over. Vaak moet familie van ver weg komen, moet er geld verzameld worden voor de begrafenis, en is het een stukje cultuur wat mee speelt. Lichamen worden hier ook gecremeerd wanneer je een slechte invloed heb gehad op de samenleving. Bijvoorbeeld een crimineel, deze moet dus compleet verdwenen zijn.

Met 3 maanden tussen de dood en de begrafenis zie je vaak dat de na bestaande deze gedurende 3 maanden in de verdrietige fase zijn, dit uiten ze met het dragen van zwarte kleding. Bij de begrafenis hebben ze het een plekje in hun hart gegeven en gaan ze verder met het leven. Dit uiten ze met kleurrijke kleding en het vieren van het herpakken van het leven. Vandaar dat vaak een begrafenis hier uit dansen, zingen en lachen bestaat. Hier heb ik ook veel respect voor en lijkt mij mooi om een keer mee te maken!

Verder hebben we een heel (luxe!) zwembad ontdekt in Hohoe. Lekker even ontspannen en relaxen. Hier heb ik ook echt de lekkerste kip ooit op!

Bij terugkomst was ik meteen weer terug gevallen in de armoede. De stroom was uit gevallen net toen we wouden smullen van ons lekkere pasta die we hadden gekookt. Dit heeft uiteindelijk geduurd tot vanmiddag 4 uur. De oorzaak van het uitval was de regen dat gepaard ging met onweer. Ook is inmiddels ons water op. We waren al gewend om emmers waters te halen uit een kraantje maar ook hier kwam niks meer uit. Gelukkig hebben we ongeveer nog 4/5 grote tonnen met opgevangen regenwater staan. Hieruit kunnen we onze emmers water halen om te douchen. Dus we moeten erg zuinig doen met ons water.

Vanochtend zijn we met z'n alle naar de 'Wli waterfalls' gegaan. Kijk op internet voor een voorbeeldje. Hiervoor moesten we een half uur afleggen met de trotro en vervolgens nog 45 minuten door de jungle, heen en terug. Hier waren we niet zo goed op voorbereid. Jurkjes, teenslippertjes, 1 flesje water en geen eten....

Gelukkig was er een winkeltje waar we van alles konden kopen. Zelfs chips en chocolade koekjes!!! Oh wat heb ik hier van genoten. De waterval was erg mooi en zeker de reis waard! Het is bijna niet te beschrijven hoe mooi. Enorm veel vlinders overal en tegen de wand wel 1000 vleermuizen, op ste kop gehangen en enkele vlogen rond. Een mooie indrukwekkende dag. Nu lekker met een muziekje aan buiten chillen. Morgen is Ruth jarig en gaan we met de groep weer naar het zwembad en uit eten. Lekker bijkleuren, wat al aardig lukt trouwens. Nu we nog veel tijd hebben gaan we lekker op pad en van alles ontdekken.

Tot mijn volgdende blog,

Liefs Britt.

De eerste dag

Zaterdag 29 April, 23:36

Lieve allemaal,

Momenteel zit ik nu erg rustig op een berg op ons erf, voor ons huisje. Ik hoor de krekels om me heen, en andere vogel geluiden die ik niet ken. Eindelijk even rustig zitten en wat tijd voor mezelf. Dat mag wel na deze lange, vermoeiende reis.

Donderdag, 27 April vertrokken wij om 17:50 naar Casablanca. Helaas hadden we een uur vertraging. Bij aankomst van Casablanca hadden we 4 uur wachttijd. Tijdens deze wachttijd was ik om 00:00 uur jarig. Dit was best wel raar, ik voelde me ook alles behalve jarig. Wel heb ik toen een kaart mogen openen met een usb stick wat ik van mam heb gekregen. Hier stonden filmpjes op van familie en vrienden die mij feliciteerden. Dit vond ik erg leuk om te zien maar ook heel moeilijk. Ook dat iedereen dit voor mij verborgen heeft vind ik erg knap haha. Wanneer we het vliegtuig uitkwamen in Accra (ghana) kreeg ik het meteen benauwd. Het was ZO warm. Echt niet normaal. Het voelde wel als 45 graden en dat om 04:30. Dit was echt iets om aan te wennen dachten we..

Bij aankomst werden we opgehaald door Mrs. Mawutor. We mogen haar Lydia noemen. Dit is een vrouw die naast ons woont in Golokuati. Erg vriendelijk en behulpzaam. Samen met een trotro driver (vervoermiddel in Afrika, busje voor ongeveer 12 personen.) hebben we de hele rit afgelegd. Eerst was het een enkele minuten rijden voor een ontbijtje. Voor mijn verjaardag heb ik een armband gekregen van de gastvrouw die ze op dat moment droeg. Erg mooi en ben er heel blij mee. (Zie foto's)

Vervolgens gingen we naar Accra Mall. Hier kregen we een Ghanees simkaartje en konden we alvast wat boodschappen doen voor het eten. Ook water voor onderweg bleek erg belangrijk te zijn. Nou dit hadden we gemerkt haha. Dit drink je trouwens hier voornamelijk uit zakjes (zie foto's) We moesten vanaf Accra ruim 4 uur in de trotro rijden. Dit was best wel eng omdat het verkeer echt een chaos is. Gaten in de weg, geen vaste snelheden, rechts of links inhalen maakt niet uit. Of de trotro door de apk zou komen, ik weet wel zeker van niet. Maar de chauffeur reedt prima. En een stuk beter dan het overige verkeer. Bij het stilstaan van drukke punten of stoplichten stonden wel 10 mensen klaar met van alles op hun hoofd om te verkopen door middel van een zijraam. Van flesjes frisdrank tot broden. Vergelijkbaar met verkopen van zonnebrillen op het strand in Spanje. Niemand heeft een oog dicht kunnen doen tijdens het vliegen dus we waren helemaal op. Het enige wat we op dat moment wouden was douchen. Je zweet hier altijd. Of je nou stil zit of beweegt. De zweetdruppels zitten echt overal.

Verder is er een cultuur verschil wat ik als heftig ervaar. Kinderen van ongeveer 7 jaar die langs de autoweg liggen/bedelen/slapen. Met je mobiel uit het raam hangen is dus echt een no-go. Ook hebben we onderweg aapjes gezien. Deze zitten gewoon langs een auto weg, heel gek. (Zie foto's)

Bij aankomst in Golokuati waar ons huisje is stond Alloys op ons te wachten. Dit is en gepensioneerde man oorspronkelijk uit Nederland. Alloys heeft momenteel een relatie met Stella. Een lieve Ghanese vrouw. Iedereen is trouwens hier erg vriendelijk en gastvrij. Wel moet je initiatief tonen. Wanneer je zelf niemand gedag zegt zeggen ze ook niks tegen jou. Maar zodra je je voorbij ganger groet, groeten ze je terug en beginnen ze vaak meteen een gesprek.

Ik weet zelf niet goed wat ik allemaal moet vertellen en wat jullie leuk vinden om te weten. Vind het leuk als jullie dat aangeven in de reactie!

Tot mijn volgende blog!

Liefs

Klaar voor vertrek!

Zo dit is het dan,

Alle spullen zijn verzameld, op het laatste moment toch nog aantal dingen snel gehaald. Van dat ene leuke jurkje tot toch wel die handige wandelsokken. Alles ingepakt in een mega backpack, grote koffer en nog een backpack als handbagage. De koffer gebruik ik voor spullen voor de mensen daar. Hierbij kun je denken aan gazen voor het ziekenhuis, speelgoed voor de kinderen, pennen en kleurtjes voor de school enzv. Verder hebben we nog een heel mooi donatiebedrag waar we erg veel mee kunnen doen. Dit gaan we echter daar besluiten wat we er precies mee gaan doen. Hier hebben we al wel wat nederlands speelgoed mee gekocht wat wij meenemen. (Als je op de hoogte gehouden wilt worden van wat we met het donatie geld doen houd deze pagina dan in de gaten): www.fb.me/bijdragevoorghana

Hierbij wil ik ook iedereen bedanken voor het doneren! We gaan dit goed benuttigen.

Afgelopen week heb ik afscheid kunnen nemen van mijn klasgenoten, vrienden en vriendinnen en niet te vergeten me familie. Over 3 dagen vertrek ik samen met mam en vriendlief Stan naar Schiphol om ook van hun daar afscheid te nemen. Ondanks ik hier veel moeite mee zou hebben, heb ik onwijs veel zin in deze reis! Ik heb hier lang naar uitgekeken en ben er klaar voor om de start te maken met mijn 7 reisgenootjes.

Mijn volgende blog zou komen vanuit Ghana.

Liefs, Britt

Welkom op mijn Reisblog!

Hallo en welkom op mijn reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Britt