Blog 2

Donderdag 4 mei, 20:10

Lieve allemaal,

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor alle lieve felicitaties, berichtjes, en reacties op mijn vorige blog. Dit is voor mij erg leuk om te lezen ook al heb ik vaak niet de tijd om er op te reageren.

Ook de afgelopen dagen heb ik weer veel meegemaakt.

Maandag hebben we kennis gemaakt met Hohoe. Dit is een plaatsje naast Golokuati. 30 minuutjes rijden vanaf hier. Normaal zou je de afstand makkelijk in 15 minuten afleggen, maar de wegen zijn erg slecht naar Hohoe. Het zijn zandpaden of erg dun asfalt met veel diepe gaten in de weg. Hierdoor kun je maar 10/15 km/u rijden om alle gaten te ontwijken, waardoor je dus enorm slingert op de weg. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op een spelletje, wie het snelste er is en de meeste gaten ontweken heeft. Voor deze rit betaal je 4 ghana cedi, omgerekend ongeveer €0,80 cent. Niks dus, voor al die moeite en tijd. Hohoe is vrij groot en bevat heel veel kleine hutjes/winkeltjes waarbij ze alles verkopen. Van schoonmaak spullen tot eten tot auto banden. Ook heeft Hohoe op maandag en vrijdag een erg drukke en grote markt. Hier word voornamelijk eten verkocht. Zoals: vis, groente, brood, fruit enzovoort. Het fruit is hier erg lekker! Het fruit wat je hier veel ziet zijn bananen, ananas, (wilde) mango's en meloen. Allemaal lekker zoet wat een beetje het snoep van Nederland vervangt. Wat ook anders is dan in Nederland zijn de openbaren toiletten. Toen ik na een drankje doen met de groep gebruik wou maken van het toilet, werdt er al vertelt dat het alleen voor 'de kleine boodschap' gebruikt mocht worden. Nou prima dacht ik. Toen ik het hoekje om liep zag ik dus 2 muurtjes van 25 cm hoog naast elkaar staan met een gat er tussen. Ik had het al een beetje verwacht maar ik hoopte toch stiekem op een normale toilet. Dus een goede blaastraining aankomende maanden!

Wij hebben erg veel vrije tijd hier in Golokuati, aangezien onze stage aankomende maandag pas begint. Daarom hebben we onze buur kinderen flessenvoetbal geleerd. Geweldig vonden ze het! Ondanks we erg zuinig moesten doen met het water (wat nu inmiddels helemaal op is) vonden ze het zo leuk dat ze er nu nog steeds om vragen. Misschien voortaan toch wat minder water gebruiken, oeps.

Dinsdag was dan de dag, we gingen naar het ziekenhuis in Hohoe waar wij voor de aankomende weken 4 dagen per week van 07:30 tot 15:00 stage gaan lopen. Samen met Ruth, Marit en Ilse. De andere 4, Jet, Freek, Jelle en Joep gaan naar Kpando. Vond dit toch wel een beetje spannend omdat ik echt geen idee had wat ik moest verwachten. Het ziekenhuis was voor mij groter als dat ik had verwacht. (Foto's volgen snel nog!) Het ziekenhuis bestond uit de volgende afdelingen: mannen, vrouwen, kinderen, verloskamers, zwangeren controle, post partum (na de bevalling voor moeder en kind), oogkunde, oorkunde, diabetes, spoedeisende hulp, chirurgie en het mortuarium. De familie mag ongeveer 2 uur de 'zieke' bezoeken. Dit is verdeeld over 3x over de gehele dag. In deze tijd moeten ze ook hun familielid verzorgen. Het is dus niet de taak van de verpleging/verzorging om de patiënten te wassen enzovoort. Dit doet de familie. Ook was ik erg verbaast over het cultuur verschil van het omgaan met de dood. Hier in Ghana praat je niet/nauwelijks over de dood. Na het overlijden kan de familie er voor kiezen om het lichaam te bewaren in de koelcel, (mortuarium). Hiervoor betalen ze gemiddeld 10 ghana cedi per dag. Dit is erg veel voor een gemiddelde Ghanees. Voor ons is het ook vanzelf sprekend om het lichaam na maximaal een week te begraven of te cremeren. In ghana is het vanaf 3 maanden tot wel 4 jaar(!!!) dat je lichaam 'bewaard' wordt in het mortuarium. Dit is erg veel geld. Maar toch hebben ze het er voor over. Vaak moet familie van ver weg komen, moet er geld verzameld worden voor de begrafenis, en is het een stukje cultuur wat mee speelt. Lichamen worden hier ook gecremeerd wanneer je een slechte invloed heb gehad op de samenleving. Bijvoorbeeld een crimineel, deze moet dus compleet verdwenen zijn.

Met 3 maanden tussen de dood en de begrafenis zie je vaak dat de na bestaande deze gedurende 3 maanden in de verdrietige fase zijn, dit uiten ze met het dragen van zwarte kleding. Bij de begrafenis hebben ze het een plekje in hun hart gegeven en gaan ze verder met het leven. Dit uiten ze met kleurrijke kleding en het vieren van het herpakken van het leven. Vandaar dat vaak een begrafenis hier uit dansen, zingen en lachen bestaat. Hier heb ik ook veel respect voor en lijkt mij mooi om een keer mee te maken!

Verder hebben we een heel (luxe!) zwembad ontdekt in Hohoe. Lekker even ontspannen en relaxen. Hier heb ik ook echt de lekkerste kip ooit op!

Bij terugkomst was ik meteen weer terug gevallen in de armoede. De stroom was uit gevallen net toen we wouden smullen van ons lekkere pasta die we hadden gekookt. Dit heeft uiteindelijk geduurd tot vanmiddag 4 uur. De oorzaak van het uitval was de regen dat gepaard ging met onweer. Ook is inmiddels ons water op. We waren al gewend om emmers waters te halen uit een kraantje maar ook hier kwam niks meer uit. Gelukkig hebben we ongeveer nog 4/5 grote tonnen met opgevangen regenwater staan. Hieruit kunnen we onze emmers water halen om te douchen. Dus we moeten erg zuinig doen met ons water.

Vanochtend zijn we met z'n alle naar de 'Wli waterfalls' gegaan. Kijk op internet voor een voorbeeldje. Hiervoor moesten we een half uur afleggen met de trotro en vervolgens nog 45 minuten door de jungle, heen en terug. Hier waren we niet zo goed op voorbereid. Jurkjes, teenslippertjes, 1 flesje water en geen eten....

Gelukkig was er een winkeltje waar we van alles konden kopen. Zelfs chips en chocolade koekjes!!! Oh wat heb ik hier van genoten. De waterval was erg mooi en zeker de reis waard! Het is bijna niet te beschrijven hoe mooi. Enorm veel vlinders overal en tegen de wand wel 1000 vleermuizen, op ste kop gehangen en enkele vlogen rond. Een mooie indrukwekkende dag. Nu lekker met een muziekje aan buiten chillen. Morgen is Ruth jarig en gaan we met de groep weer naar het zwembad en uit eten. Lekker bijkleuren, wat al aardig lukt trouwens. Nu we nog veel tijd hebben gaan we lekker op pad en van alles ontdekken.

Tot mijn volgdende blog,

Liefs Britt.